Знакот гордо стои пред мене...немо...без глас стојам и јас...како двајца пријатели, кои се разбираат и во тишината...се разбираат за целта што е пред нив...секој за својата...дилемата се испречува меѓу нив...полна со себе и бестрашна....кој пат да го изберам? се запрашав....го барав одговорот, кој вешто се криеше во спакуваните нешта што бараа внимание, кое го немав...продолжив да стојам, продолжив да барам.....