The Good or The Best?

As soon as you begin to live the life of faith in God, fascinating and physically gratifying possibilities will open up before you. These things are yours by right, but if you are living the life of faith you will exercise your right to waive your rights, and let God make your choice for you. God sometimes allows you to get into a place of testing where your own welfare would be the appropriate thing to consider, if you were not living the life of faith. But if you are, you will joyfully waive your right and allow God to make your choice for you. This is the discipline God uses to transform the natural into the spiritual through obedience to His voice.
Whenever our right becomes the guiding factor of our lives, it dulls our spiritual insight. The greatest enemy of the life of faith in God is not sin, but good choices which are not quite good enough. The good is always the enemy of the best. In this passage, it would seem that the wisest thing in the world for Abram to do would be to choose. It was his right, and the people around him would consider him to be a fool for not choosing.
Many of us do not continue to grow spiritually because we prefer to choose on the basis of our rights, instead of relying on God to make the choice for us. We have to learn to walk according to the standard which has its eyes focused on God. And God says to us, as He did to Abram, ". . . walk before Me. . ." ( Genesis 17:1 ).

Влегувам тивко..
насетувам некој ме следи..
Бродот во шише..
плови во место и..
собира спомени..

Допир на рамото..
треперам од помислата дека си..
ти толку близу..
Смрзнат поглед реди зборови...
Во тишината...

Ветрот ги собира...
раштрканите мисли...
ги врамува...деновите...
што се закануваат...
Недостигаш само ти....
во овој миг!

Поглед во себеси...

Во последно време како да сум во постојано трагање по вистински мисли, правилни мисли...мисли што ќе Му бидат угодни на Бог, трагам, а всушност водам војна со мисли силни како река, мисли исполнети со сомнеж, каење...што ќе беше ако беше...и се прашувам дали престојувам во сегашноста или сум закопана некаде во минатото.... ’рти копнеж за нешто повозвишено, поопипливо, пореално, нешто за што можам да се задржам!!
Тешко го голтам впечатокот од хероите на моето време кои оставаат длабока трага или подобро речено копнеж да се досегне предизвикот за многу повеќе... зашто тоа “многу повеќе“ постои, го има во сечие срце, во секое искрено суштествување...
Во секој агол мотиви и начини за повеќе...да се изберат вистинските е вештина!!
Многу брзо ме задушува монотонијата на нештата, редење на моментите....понекогаш толку добро познати, научени на памет... и сакам да ги сменам работите, повторно да бидам своја, незапирлива и полна со страст... и најискрено, верувам дека тоа е можно...искра надеж во сивилото што е толку присутно...во моментот!!

Галерија

Кога нема што да кажеш, стави слики.....