Како и секој ден, така и овој ден почна..со блага меланхолија потопена од есента во мене и околу мене...сè си врви по некаков си веќе определен тек...нежно ги газам жолтите лисја за да не им предизвикам поголема болка од онаа што ја имаат...онака распослани на ладниот тротоар... и чувствувам како да газам по нечија душа...или тоа е мојата, рефлектирана во овие немоќни лисја..
Во мене парадираат секакви желби, фантазии, кои ме носат онаму каде што е радоста,онаму каде што сè е возможно и мило...
Полека се одминувам со случајните минувачи и се обидувам да им ги прочитам приказните во очите, кои тие вешто ги кријат!!